روسپید.روسپی. از نگاه صفر

هر روز از بزرگراهی که آخرین بار دلش را بی سرنوشت در آن رها کرد می گذرد.
زیر درخت همیشه بلند لب می گزد به نگاه نیشدار یک مسافر که از توی تاکسی کرکس وار نگاهش میکند.
کودکی پای شمشادهاست...بازی میکند...میخندد ...گرم صدای سنگی است که بر سنگفرشها پرتاب میکند
و او گرم صدای خسته ی غم سوالی که همیشه بی جواب ...."چرا من؟"
نمی شنود...
اولین بار دلم را چه کسی برد؟یادم که نیست
دلبری را که من بلدم....اه ه ه ه ه ه....پس کجا گذاشتمش؟
این را گفت و زمزمه کرد:
ای کاش می آمد یاری ِ بوسه ی دستانی که پایانی نداشتند بر آغاز طلسم این بخت برگشته مسافر شبانه روزی خیابانها و جاده ها و هتلها و ویلاها و تخت ها
یا غروب خونفشانی که لااقل ستارگان نگاهی در آن روشن بود
روزی که دیگر طوق سرزنش یک لقمه نان و یک سایبان کهنه را به گردن نداشته باشم
نمیدانم دلم را...دلم را به چه کسی سپردم که اینسان بی قرار و همیشه بی قرار و بی طاقت رسیدنم
اگر تنها به اشک ساده ی یک پروانه وفادار نبودم
اگر تنها روزنه ای نبود به نور که حضورم را روشن سازد
اگر اکنون از جاده ی بی بازگشتی به نام دلم عبور نمی کردم
یادم نمی آمد که رویای تورا شبی میان شنهای ساحل کشیدم
آن درخت همیشه ی نیرنگ ...آن خوشه ی همیشه ی طلایی ...مسافری که می خواست آدم شود
در من ....!
رویای خدایی که هست
همین جا چشم در چشم من روسپی ...درنگاه کرکس وار مردی که یک شب سایه است و سایبان و یک لقمه نان...
دشت امشب مرا عشق است

عکس از خودم : سکرِکوق , یک مکان مذهبی معروف در شمال پاریس/قصه اش هم درازه

اتفاق صفر

ماه نزدیک به قرص تمام است... امشب ....اتفاق... می افتی
امشب اتفاق می افتی و مرا تا تمام از مترسکزا رها میبری وزیر بلندترین وزشت ترین مترسک یک شاخه ی گندم میکاری و می گویی شاید کلاغها به شوق آن یک شاخه گندم به سرو صورت مترسکها کاری نداشته باشند
امشب اتفاق میافتی و میگویی تمام داستانهای عاشقانه ی زمین را آنها نوشته اند که سهمشان از زمین تنهایی وسختی و نفرت و زندان بوده است
امشب اتفاق میافتی و با تیزنی نان و کوه و عشق و شعر و ستاره پیکر علاقه را می تراشی و میگویی که من نجیب ترین اسب وحشی بالدارم که در خیالت می وزم تا تو کنار خاطره ی مهتابی شقایقها تنها نپژمری
امشب اتفاق می افتی آنجا میان بیشه ی تنهایی کنار خلوت ماه
و تالاب ناگاه پر از صدای رویش نیلوفران وحشی به خود میپیچد
امشب اتفاق می افتی ...میدانم...تمام گلهای داوودی به سمت صدای جیرجیرکانی بازگشته اند که در روز تولد اولین مهتاب آواز خوانده اند

و آخرین گل سرخ باغچه بوی تو را به پرستویی می سپرد که نفس همه ی آفتابها را به یادگار دارد
امشب اتفاق می افتی کنار پرواز همان سنجاقک کوچک که قلبش را به سنجاقی دوخته بودند تا زیرو روی دامن لنگی ام را به هم بدوزد
امشب اتفاق می افتی کنار نفرین یاسهای سر راهی ...همانجا که دیار سرزنشها آغاز می شود
امشب اتفاق می افتی ! تمام این حیاط را تا آنجا که هویت پیچکها اجازه دهد سبز خواهی شد...به بار خواهی نشست....می دانم
امشب ! امشب اتفاق می افتی و شاعر شبهای دلتنگی حروف دفتر نباتی اش را آزار خواهد داد
کنار شب بوها ...همان جا که اقاقی به ماذنه می رود

همانجا که اشک هات روی دوش پروانه سنگینی میکنند و من روی بوم, سرودهای سبز دریای آبی را سایه روشن می زنم.



امشب اتفاق می افتی
و من تو را بر آب خواهم نگاشت
می خواهم بروی

عکس اول از خودم: میانه راه سرژی و پاریس /یک شب به یاد ماندنی

تولد صفری دیگر

گاهی اوقات آدم لذت داشتن خیلی ها رو نمی دونه ولی وقتی می بینه چه بی بهانه وقتی حتا ازشون فرسنگها دوری به یادتن ته دلش برای اونها غنج می زنه و دل تنگشون می شه

امروز کسایی زنگ تلفنم رو به صدا درآوردن که واقعن انتظارش رو نداشتم

بعد از مدتی که به نت سر زدم کسانی برام پیغام تبریک گذاشتن که اصلن فکر نمی کردم بدونن روز تولدم کی هست

بعضی وقتا آدم از سوپرایز شدن چقدر لذت میبره

و مهم تر از همه آدمی که ده ساله ازت بی خبره پیدات کنه و این روز رو بهت تبریک بگه

واقعن بعضی وقتا هیچ چیز از اشکای شوق آدمی زلال تر نیست اونم وقتی تو هوای یه خاک دیگه نفس می کشی

بابایی خوبم , دلم میخواست نیمه شب چنین روزی مثل همه ی سالها اولین کادوی تولدمو از دستای مهربون شما بگیرم ...اما از همین راه دور دستاتون رو میبوسم و به خاطر تبریک بی نهایت دور از ذهنت و اینهمه علاقه سپاسگزارتم ,شاید شما هیچ وقت این چند خط رو نخونی اما با تموم قلبم دوستت دارم و به خاطر همه چیز ازت ممنونم ...به خاطر قراری که برای عصر تو غروب با تموم دوستام گذاشتی و جای منو خالی میکنی ... هیچ وقت لو نمی دم که قضیه رو فهمیدم اما واقعن روحم داره واستون پر میزنه ...شما توی غروب با دوستان من , منم تو مک دونالد صدو شونزده خیابون قیوولی با خانواده ی آقای احمدوند...عطر حضورت اینجا کمه ...عطر حضور همه تون ...مامانی خوبم ...شما...و اون دوتا داداشی شیطون که نصف شب با تلفناشون خوابو از چشم همه گرفتن

از راه دور می بوسمتون

سال شصت و دو یادت بخیر

صفر روشن

S’il N’en Restait Qu’une

Je Serais Celle-la

Et s’il n’en restait qu’une

Pour jouer son bonheur

Et miser sa fortune

Sur le rouge du coeur

Pour accepter les larmes

Accepter nuit et jour

De se livrer sans armes

Aux griffes de l’amour

Et s’il n’en restait qu’une

A n’etre pas blasee

Et pleurer pour des prunes

Sur un vieux canape

Oui, s’il n’en restait qu’une

Pour l’amour cinema

Oui, s’il en restait qu’une

Je serais celle-la

Et, s’il n’en restait qu’une

Pour aller bravement

Rever au clair de lune

Au bras de son amant

Et pour avoir l’audace

De confier en ete

A l’etoile qui passe

Des voeux d’eternite

S’il n’en restait qu’une

Pour betement tracer

Sur le sable des dunes

Deux coeurs entrelaces

Oui, s’il n’en restait qu’une

Pour l’amour grand format

Oui, s’il n’en restait qu’une

Je serais celle la

Et s’il n’en restait qu’une

Pour oser affimer

Qu’il n’est pire infortune

Que de ne pas aimer

Te suivre au bout du monde

Sans questions sans contratJe serais celle-la

Et S’il n’en restait qu’une

Pour envier le manege

Ou les uns et les unes

Depuis toujours se piegent

Pour envier leurs folies

Leurs exces, leurs tracas

Je serais celle-la

Et s’il n’en restait qu’unePour chercher sans pudeur

Une epaule opportuneOu cacher son bonheur

Et s’il n’en restait qu’unePour l’amour a tout va

Oui, s’il n’en restait qu’uneJe serais celle-la

دو روز به یاد موندنی کنار سه تا از عزیزانی که از بهترین های روی زمین هستند

جای شما سبز

صفر آفتابی

اینجا هوا خوب است


آفتابی است


همه چیز سیر آرامی دارد


حتا هوایی که از این کوچه به یاد ماندنی عبور می کند

روز خوبی داشتم
همه چیز طبق برنامه پیش رفت


امیدوارم تا دوهفته ی دیگر هم همین طور بگذرد

امیدوارم


این هم یکی از شاهکارهای امروزم...

همین و تمام